ప్రస్తుతం నేను చెప్పబోయే ప్రేమకథ సామాన్య కుటుంబ నేపథ్యంతో ప్రారంభమవుతుంది. మామూలుగా మన ఇండియన్ హౌస్లలో అమ్మానాన్నలు ఎప్పుడూ పెళ్లి విషయం గురించి ఆలోచిస్తుంటారు. ముఖ్యంగా ఒక కొడుకు లేదా కూతురు చదువు పూర్తయ్యాక, వారికి సంబంధాలు చూస్తూ, ఎంతో ఉత్సాహంగా వుంటారు. ఈ కథలో కూడా అటువంటి కుటుంబ వాతావరణమే ఉన్నాయి. కానీ మన కథానాయిక అనుకొంటున్న భవిష్యత్తుకు ఆమె తల్లిదండ్రుల ప్రణాళికలకు కొంత తేడా వస్తుంది. ఈ చిన్న పెద్ద సంఘర్షణతో, ఆమె ఎదుర్కొనే మార్గంలో ఎదురయ్యే స్నేహాలు, భావనలు, ప్రేమ, అడ్డంకులు, విజయం… అన్నీ కలిపిన ఒక మధురమైన అనుభూతే ఈ కథ.

సంజన డిగ్రీ కంప్లీట్ చేసి ఇంట్లోకి ముద్దుగా అడుగుపెట్టిన మొదటి రోజే అమ్మ మాటల్లో ఒక తియ్యందన విన్నట్లయింది.
“సంజన, నీ చదువు పూర్తైంది కదా! అటుపై ఏం ప్లాన్? మాకేమో నువ్వు ఏదైనా డిజైనింగ్ కోర్సు చేస్తావని అనుకున్నాం. కానీ పోనులే, ముందు పెళ్లిచూపులు ప్రారంభిస్తే ఏంటీ అబ్బా!” అని అమ్మ పద్మావతి చిన్న వాచకంలో పెద్ద ఉద్దేశాన్ని వ్యక్తపరిచింది.
అమ్మా! ఇప్పుడే పెళ్లి మాట ఎందుకు బయటకు తీసుకువస్తున్నావ్? నేను ముందుగా రెండు మాసాల కోర్స్ చేసుకుని, ముంబయ్లో ఒక ఇంటర్న్గా చేరాలని చూస్తున్నాను. అంతేనా! ఇప్పుడున్న స్కిల్స్తోనే ఏదైనా చిన్న ఉద్యోగం కూడా వచ్చే అవకాశాలు ఉన్నాయి.” అంటూ ఎంతో ఉత్సాహంగా మాటల్ని తీర్చెది సంజన.
అదే సమయంలో నాన్న సూర్యనారాయణ గారికీ ఈ చర్చ వినబడింది. ఆయన చిన్నగా ముక్కున వేలేసుకొని, “బాబోయ్, అమ్మ మాటలను ఎదిరించడానికి మళ్లీ వాదన వస్తుందని అనుకున్నానే! ఏది ఏమైనా ఒకసారి చూడు, మంచి సంబంధం వస్తే ప్రతిఒక్కరూ మర్చిపోతారట అందరూ.” అంటూ తను మాత్రం మధురంగా దాటేసాడు.

ఆ మిడిమిడి చర్చ మధ్యనే అనిల్ రూంలోంచి వస్తూ, “వెర్రివాడిలా పెళ్లికే పరిమితం కావొద్దు కానీ అత్తయ్య మెంటాలిటీని మార్చడం మరీ అంత సులభం కాదు, అక్కా!” అని నవ్వేశాడు. దాంతో సంజన సవాలుగా చూస్తూ, “మరి ఏం చేయను, చూద్దాం!” అంటూ చురక అంటించింది.
సంజన భవిష్యత్తు కోసం డిజైన్గా ముంబయ్లో ఇంటర్న్గా చేయాలని చాలా ఉత్సాహంతో ఉంది. కానీ అమ్మ, తాతయ్య, తమ్ముడు, మేనల్లుడు అంటూ ఇంట్లో అంతా ఆమె పెళ్లి గురించి ఎలా పదే పదే చర్చించేస్తుంటారో చూసి విసుగుచెందింది. అయినా పెద్దలు అబ్బాయి ఫోటోలు చూపిస్తూ ఒకటేమిటో కొత్త కొత్త సంప్రదాయ ప్రసంగాలతో కన్విన్స్ చేయాలని చూస్తున్నారు.
ఒక రోజు: దీప్తిని కలవడానికి బ్యూటిపార్లర్ దగ్గరకు వెళ్లింది సంజన. ఇద్దరూ కలిసిన వెంటనే,హే, ఎటు వెళ్తున్నావ్? అని దిగ్భ్రాంతితో అడిగింది దీప్తి, ముంబయ్ కోర్సు కోసం అప్లై చేశా !”
అవును, అటు అంబాణీ మ్యూజియంలో ఒక ప్రాజెక్ట్ వర్క్ వస్తుందని విన్నాను. కానీ అమ్మకు ఎలా చెప్పాలో అర్థం కావడం లేదు!” అంటూ ఉక్కిరిబిక్కిరవుతూ సమాధానమిచ్చింది సంజన.
“నాకూ, నీ అమ్మ గారు చూపిస్తున్న సంబంధాల్లో ఒక అబ్బాయి కూడా ఒక టాప్ ఐటీ కంపెనీ లో వర్క్ చేస్తున్నాడట. ముంబయ్లోనే ఉంటాడట అంట.” అనే మాట తో దీప్తి చెప్పగానే సంజనకి ‘ఇది ఇంకో ట్విస్ట్ ’ అనిపించింది. తాను ఉండదలచుకున్న ఏరియాలోనే ఒక సంబంధం వస్తుందంటే వింతగా ఆశ్చర్యమూ కలిగింది.
ఇంట్లో పెళ్ళి కలయికల మాటలు మెలిపెడుతుండగా, సంజన ముంబయ్లో వర్క్ చేసే అవకాశంపై మరింత దృష్టిసారించింది.
అక్కడికి వెళ్లడానికి పెద్దగా అడ్డువచ్చే కారణం ఒక్కటే: అమ్మ ఒప్పుకోదు. తను ముంబయ్ వెళ్తే పెళ్లి సంబంధాలు ఎలా ముందుకు తీసుకువెళ్తామని ప్రశ్న.
ఓ ప్రక్క నాన్న మితంగా మౌనంగా ఉంటూ, తను చేసే పనిని గౌరవిస్తున్నట్టు మౌన హామీ ఇస్తున్నాడు. కానీ అటు అమ్మతనం మాత్రం రకరకాల ప్రణాళికలతో ముహూర్తాలు నిశ్చయించే ప్రయత్నాల్లో వుంది.
ఒక కొత్త సంబంధం వచ్చిందని పద్మావతి చెబుతుంది. అతని పేరు రాఘవ. అతని తల్లిదండ్రులు కూడా సంప్రదాయ కుటుంబమే. కానీ అతను హైడెరాబాద్లోనే ఒక ప్రముఖ సాఫ్ట్వేర్ కంపెనీలో ప్రాజెక్ట్ మేనేజర్గా పని చేస్తున్నాడు. అప్పుడప్పుడు ముంబయ్ను వర్క్ కోసం వెళ్లాల్సి వస్తుంటుందని చెబుతారు.
మరోవైపు, ముంబయ్లోని ఒక డిజైన్ ఫిర్మ్ నుంచి సంజనకు ఇంటర్వ్యూ కాలెత్తింది. ఇది ఆమె కల సాకారానికి మొదటి మెట్టుపైన ఒక అద్భుత అవకాశంగా కనిపిస్తోంది.
అనిల్, “అక్కా, నేను కూడా ముంబయ్ వస్తాను, నీకు అండగా ఉంటాను. ఒకసారి అక్కడీ చూస్తే ముంబయ్లో ఎలాంటి లైఫ్ లేదో తెలుస్తుంది కదా!” అని ఉత్సాహంగా అన్నాడు.
సంజన: “అది గొప్ప ఐడియానే అనుకుంటున్నా. కానీ అమ్మ వంక చూస్తే వణుకేస్తోంది మామూలుగా కాదు. కొంత సమయం తీసుకొని చెప్పాలి.”
ఈక్రమంలో అబ్బాయి రాఘవ ఫోటో తెచ్చి పద్మావతి బలంగా పట్టుబట్టింది. “చూడు అబ్బాయి మంచి వాడని అన్నీ చెబుతున్నారు.
చక్కని కంపెనీలో ఉంది. నీకు కూడా డిజైన్ ప్రాజెక్ట్లను తీసుకువచ్చే అవకాశం ఉంటుందట. ఒకసారైన మాట్లాడి చూసేయ్!” అని నిశితంగా మళ్లీ మళ్లీ చెబుతోంది.
సంజన ఎలాగూ తన ప్రాజెక్ట్ పనుల కోసం ముంబయ్ వెళ్లాలనుకుంటోంది కనుక, ఈ రాఘవని కలుసుకోవడం మామూలుగానే అనిపించింది. లేటర్ వివరాల్లోకి వెళితే, తాను ముంబయ్లో వెళ్తుందంటే పర్సనల్గా కలుసుకుని మాట్లాడితే మంచిదని పెద్దలు నిర్ణయించారు. తను కూడా ఒప్పుకుంది, ఎందుకంటే ఏదో ఒక తీర్మానానికి రావడానికి ఒక అవకాశం కావాలి కదా!

రాఘవతో మొదటి టెలిఫోన్ సంభాషణ:
సంజన: “హలో, నేను సంజన మాట్లాడుతున్నాను…”
రాఘవ: “నమస్తే… నేను రాఘవ. మా అమ్మ చెప్పింది మీ ఇంట్లో నుండి ఫోన్ వస్తుందని.”
సంజన: “ఔను, సాధారణంగా మేము ముంబయ్కు వెళ్తున్నాం. అక్కడ ఒక ఇంటర్వ్యూ ఉంది. మీరేమైనా హైడెరాబాద్లో ఉంటారని వినేశాను…”
రాఘవ: “సరిగ్గా నేను ముంబయ్ వస్తున్నాను వచ్చే వారం ఒక ప్రాజెక్ట్ వర్క్ కోసం. అప్పుడు కలుద్దామా?”
సంజన: “కాంటాక్ట్ షేర్ చేసి మాట్లాదాం.”
అతని మాటలో ఒక శాంతత, ఒక లోతు స్పష్టంగా అనిపించింది. చనువుగా మాట్లాడుతూ, ఏ విషయంలోనైనా ఒక స్పష్టతతో తనకి ఏ విధంగా సహకరించాలా, ఏం వద్దా అనేది తెలియజేసేవాడని ఆరు నిమిషాల ఫోన్లోనే సంజనకు కొంత నిర్ధారించుకుంది.
అప్పుడే తను లోలోపల అనుకుంది, “నిజానికి మంచి వ్యక్తిలా అనిపిస్తున్నాడు… అయితే పెళ్లి బాధ్యతలు, తండ్రిదగ్గర ఒత్తిళ్లు మామూలుగా ఉండవు. నేను నా ఎక్స్పీరియెన్స్ను కొనసాగిస్తూ కెరీర్ వృద్ధికి అనువుగా ఉంటేనే…” అని మదిలో అనుకుందిటు.

సంజన, అనిల్తో కలసి ముంబయ్కు బయల్దేరింది. చక్కని రైలులో వారి ప్రయాణం చిన్న చిన్న అల్లరి మాటల్లో గడిచింది. ఒక్క ముంబయ్ పరదిలో అడుగుపెట్టిన తర్వాత ఈ పెద్ద నగరం ఆమెను ఎంతగానో ఆకర్షించింది. పరవాళ్లు తొక్కే జనసంద్రంలో కొత్త ఉత్సాహం మేల్కొంది.
అక్కడ ఉన్నది ఒక చిట్టి PG రూమ్. చుట్టూ ఎక్కడ చూసినా కొత్త కలలు, కొత్త వైభవం. ముందుండే అనిల్ మద్దతు. వీరిద్దరూ ముంబయ్లోని ఆ డిజైన్ ఫిర్మ్ను సందర్శించేందుకు రేపే ఇంటర్వ్యూ ఉంది.
ఇంటర్వ్యూ రోజు:
సంజన వళ్ళంతా ఉత్కంఠ, ఉద్రేకం. ఒక మోడరన్ స్టైల్ బ్లౌజ్, ఫార్మల్ లుక్లో ప్రాఫెషనల్గా తయారై ఫిర్మ్కు వెళ్ళింది. అక్కడ ఆమె పోర్ట్ఫోలియో చూశారు. కొన్ని ప్రశ్నలు అడిగారు. వారి ప్రాజెక్ట్ల గురించి ప్రాస్పెక్ట్స్ చెప్పారు. పరిశుభ్రంగా సాగిన ఇంటర్వ్యూ చివర్లో, “మేము మరో వారం రోజుల్లో ఫలితం ఇస్తాము. మీరు మంచి టాలెంట్ చూపించారు.” అని ఆశాభాస ప్రకటన చేశారు. మంచి శుభ పీఠిక అని ఉత్సాహంగా అనిపించింది.
రాఘవతో కలుసుకోవడం:
అనిల్ ఏవో సినిమాలు చూడాలని బయటికి వెళ్లిపోయిన టైంలో, రాఘవని పార్క్ దగ్గర కలవాలని సంజన నిర్ణయించుకుంది. ముంబయ్లోని మాలాద్ ప్రాంతంలోని వున్న పార్క్లో వీరిద్దరూ మొదటిసారి ప్రత్యక్షంగా కలుసుకున్నారు.
అతను గాఢనైన కళ్లతో, నలుపు చామనచాయతో, ఎవర్నడిగినా ప్రస్తుత ప్రపంచంలో ఓ సాఫ్ట్వేర్ ఇంజనీర్ అనిపించే ప్రాసులో కనిపించాడు.
గ్రీటింగ్ల తరువాత,
శుభోదయం, సంజన. ముంబయ్ ఎలా ఉంది?”
“చాలా బాగుంది, కానీ ట్రాఫిక్ మాత్రం ఇంకాస్త తట్టుకోలేనిది,” అంటూ నవ్వింది సంజన.
అతనికి కూడా ఈ మొదటి కలయిక కొంత సంకోచంగా అనిపించింది. వారిద్దరూ సరదాగా లైఫ్, వర్క్ గురించి మాట్లాడారు. రాఘవ అందరికీ క్లారిటీ ఇచ్చే స్టైల్లో మాట్లాడతాడు. సంజనకు అతని ప్రశాంత స్వభావం నచ్చింది.
అంతలో, పెళ్లి, కుటుంబం గురించి ముఖ్యంగా మాట్లాడటానికి సంజన ముందుకు వచ్చింది.
“నా వృత్తిని నేను చాలా కీలకంగా తీసుకుంటాను. ఇండిపెండెంట్గా ఎవరికైనా భరోసా ఇచ్చే స్థాయిలో ఉండాలని అనుకుంటాను. ముంబయ్లో చేరాలనుకుంటున్నాను!” అని శాలినీగా చెప్పింది.
రాఘవ కొద్దిసేపు తన ముందున్న గాజు నీరు తాగి, జాగ్రత్తగా చుట్టూ చూస్తూ, “అవును, ఆలోచన చాలా ముఖ్యమైనది. నేను కూడా కెరీర్ని గట్టిగానే పరిగణిస్తున్నాను. అయితే పెళ్లి అనేది ఇద్దరి అగ్రిమెంట్ లాంటి విషయమే. సరైన ఫ్యామిలీ అండ, ఒకరిపై ఒకరికి అర్థన, తల్లిదండ్రుల మాటలకు కూడా విలువ ఇవ్వాలి. కాని మనిద్దరం మత్స్యకాకుల్లా పరిగెత్తకుండా, నిదానంగా ఓ నిర్ణయానికి రావచ్చు. ఒక జాబ్ సెట్ అయిన తర్వాతే మిగిలిన విషయం ముందుకు తీసుకువెళ్తే ఎలా ఉంటుందనేది నా నిర్ణయం.” అని ఉద్దేశపూర్వకంగా అన్నాడు.
సంజన అతని మాటల్లో తలపండిన ప్రేమ లేదుగానీ, మృదువైన స్పష్టత ఉందని భావించింది. ఒకసారి తామిద్దరం పెద్దలకు విషయం చెప్పి, ఒకరినొకరు మరో కొద్ది రోజులపాటు మరింత స్థాయిలో కనీసం ఫోన్లో కానీ లోతుగా మాట్లాడుకోవచ్చని ఒక భరోసా నింపుకుంది.

రాత్రివేళ PG రూమ్కు వస్తుంటే అనిల్ సందడిగా, “అక్కా, నా టైమ్ పాస్ ముంబయ్లో బాగుంది. మిర్చి భజీలతో కలిసి దిగిన వాన జల్లులు, చుట్టుపక్కల ఎన్ని రకాల సంస్కృతులు!” అంటూ తన ఆనందాన్ని పంచుకున్నాడు.
సంజన ప్రశాంతంగా ఉండటంతో, “ఏంటక్కా…? ఇంటర్వ్యూ ఎలా జరిగిందని? పెళ్లి అబ్బాయి ని కలిశావా?” అని చిలిపిగా పిచ్చిప్రశ్నలు వేసాడు. అందుకు ఆమె కేవలం ఒక చిన్న చిరునవ్వు ఇచ్చింది. ఏదో అర్థమయ్యేలా అర్ధం కాకుండా…
ఇంతలోనే ఇంటర్వ్యూలోంచి మెయిల్ వచ్చిందని ఫోన్లో తెలుస్తోంది. “Congratulations! You are shortlisted for the final round.” అనే మెసేజ్ చూసి సంజన గోరంత ముదుసాణంలా మురిసిపోయింది. ఇదే ఎంతోకాలంగా ఎదురు చూసిన ఆనందం. ప్రేమ గురించి చెయ్యడమేనా? ముందు కెరీర్లోనూ ఓ స్థిరత్వాన్ని సంపాదించాలి కదా!
కొందరు వ్యక్తులు ఒకే సమయంలో రెండు పెద్ద నిర్ణయాలు తీసుకోవాలి: కెరీర్, పెళ్లి. ఇదే దశలో ఉన్నది సంజన. ముంబయ్లో ఫైనల్ రౌండ్ ఇంటర్వ్యూ కలసి ఎంతో ఉత్కంఠ భావనతో ఎదురుచూసింది. చివరకు ఫలితమే చెప్పింది: ఆమె ఎంపికైంది! చిన్న ప్రాజెక్ట్తో ప్రారంభించి, మూడు నెలల ప్రొబేషన్ పీరియడ్లో తన ప్రతిభను రుజువు చేసుకుంటే రెగ్యులర్గా తీసుకుంటామని స్పష్టంగా చెప్పారు. ఇదంటే సంజనకు మరో ప్రపంచం వెలుగులా అనిపించింది.

అనిల్తో కలిసి హైడెరాబాద్కు తిరిగి వచ్చాక, శుభవార్త చెబితే ఇంట్లో చాలా ప్రశాంతంగా ఉంటుందని అనుకుంది సంజన. కానీ అమ్మ నోట్లో ఇంకో మాట ఉంది: “వచ్చేవారం రాఘవ తల్లిదండ్రులు మన ఇంటికి వస్తున్నారట. నువ్వు కూడా ఇక్కడే వుండాలి. వారు ఒకసారి నేరుగా మాట్లాడతారట.” అని చెప్పింది.
సంజనకు మదిలో మళ్లీ కలత. తాను ముంబయ్లో ఉద్యోగానికి వెళ్లాలనుకుంటే పెళ్లి చేసే ప్రక్రియ ఎంత వరకూ ఇదంతా…? దాన్ని వాయిదా వేసుకునే అవకాశం ఉందా? లేక పెళ్లయిన తరువాతే తను ముంబయ్కు వెళతానని అనుకొనాలా?
అమ్మ మాట వినజల్లగా, “ఇంతలో పెళ్లి చర్చ చేస్తే ఇష్టం లేకపోతే చెప్పవచ్చు. మేము కూడా హడావిడి చేయడం ఎందుకు?” అని నాన్న మౌనంగా వ్యాఖ్యానించినా, అమ్మకు ఒకటే పట్టుదల. ఒకవేళ పెళ్లయిపోయాక కూడా ముంబయ్ను కొనసాగించవచ్చని అనుకుంటోంది.
సంజన: “అయితే నీకు ఈ విషయం మీద ఏమైనా అభిప్రాయాలుంటే చెప్పు. నీ తల్లిదండ్రులు రాబోతున్నారట మా ఇంటికి.”
రాఘవ: “నిజంగా నాకు కూడా మామూలుగానే అనిపిస్తోంది. నువ్వు ముంబయ్లోని జాబ్ను మిస్ చేసుకోకూడదని నేను అనుకుంటున్నాను. కానీ పెద్దలు తల్లిదండ్రుల సరైన అంగీకారంతోనే ముందుకు వెళ్ళాలి కదా.”
సంజన మరోసారి ఒక ప్రశాంతంగా, “అసలు నాకు ఈ మూడు నెలల ప్రొబేషన్ పీరియడ్ ఎంతో కీలకం. మళ్లీ పెళ్లి అనేది పెద్ద బరువుకదా. అది స్క్రీన్ మీదికి వచ్చాక నా కెరీర్పై ప్రభావం పడుతుందేమోనని కొంచెం భయం.”
రాఘవ: “చింతించకు. మనం ఇద్దరం కలిసి చెప్పుదామనే ఉంది. ఒకవేళ పెళ్లి జరిగాక కూడా నువ్వు ముంబయ్లో ఉండాలంటే నేనేమనను. కంపెనీ నుంచి నాకు వర్క్ ఫ్రమ్ ఎనీవేర్ ఒప్షన్ కొంతకాలం దొరకొచ్చు. నేను కూడా ముంబయ్కు వచ్చేటప్పుడు నీకు అండగా వుంటాను.”
అతని మాటల్లో ఒక నిజాయితీ అనిపించడంతో సంజన కు కొంత ఉత్సాహంగా అనిపించింది.

ఆ వారం రోజులు వేగంగా గడిచాయి. రాఘవ తల్లిదండ్రుల రాకను ఎదుర్కొనే సమయం వచ్చింది. ఇంట్లో పెద్దలు ఒక గదిలో వున్నారు. రాఘవ కూడా వచ్చాడు. సంజన దగ్గర పనైపోయాక చప్పున ఇంటికి చేరింది. పక్కనే దీప్తి కూడా హాజరయింది, సరదాగా మద్దతునిచ్చేందుకు.
పెద్దలు ప్రాథమికంగా ఒకరినొకరు పలకరించుకున్నారు. రాఘవ తల్లిదండ్రులు సంజనను చూశాక చాలాసంతృప్తిగా అనిపించింది. అయితే సంజన తండ్రి సూర్యనారాయణ ఒకటి హైలైట్ చేశాడు: “సంజన ముంబయ్లో ఉద్యోగం చేసుకోవాలనుకుంటోంది. మీ అబ్బాయి హైడెరాబాదులో ఉంటాడు. అప్పుడు వీరిద్దరి జీవితం ఎలా వుంటుంది? అనుమానాలు ఉన్నాయా?” అని సందేహపడుతూ అడిగాడు.
దానికి రాఘవ తల్లి మాట్లాడుతూ, “ఇప్పుడు యూత్లో చాలామంది ఫ్లెక్సిబుల్గా ఉంటున్నారు. మా అబ్బాయికీ వర్క్ ఫ్రమ్ హోమ్ వంటివి లభిస్తాయి. మేము కూడా ఎవరి కలలను అడ్డుకోవడం లేదు.” అని చెప్పింది. ఒక వింత విషయంలో అటువంటి మైండ్సెట్ ఉండటం కొంచెం ఆశ్చర్యంగానే అనిపించింది సంజనకు.
అంతలో రాఘవ అడ్డుపడి, “బాగా అనిపిస్తుంది మాకు. ముందు వీరిద్దరూ ఒక పొరపాటు లేకుండా తామే మాట్లాడుకోవాలి. మేము ఎవరూ వత్తిడి చేయం. పెళ్లి చేసుకోవాలనుకుంటే ముందుకు వెళ్తాం. కొంచెం సమయం తీసుకుని నిర్ణయం ఒకటి తీసుకోండి.” అనడం అందరికీ మెచ్చుకొనేలా అనిపించింది.
అలాంటి సంప్రదాయ కుటుంబంలోనూ కొత్తతరం ముందుకు రావడం సంజన తల్లిదండ్రులు కూడా కొంచెం హాయిగా అనిపించారు. అయితే పద్మావతికి ఒక అంతర్యుద్ధం. ‘ఐదేళ్ల క్రితం వంటివాళ్లండీ?’ అంటూ తణుకు మిలకిల మారుతోంది. కానీ సంజన ముఖంలో ఆనందాన్ని చూసి ఆమె కూడా సరైన నిర్ణయం తీసుకోవాలని అనుకుంది.
అనేక సంచలనాల తరువాత, కొత్త తరహా ఆలోచనలకు తల్లిదండ్రులు కూడా రెడీ కావడం ఒక గొప్ప విషయం. తాత్కాలికంగా పెళ్లి ఎప్పుడు జరిపితే బాగుంటుందో, ఎవరు ఎప్పుడు వ్యావహారికంగా రెడీగా ఉంటారో అన్నది ఒప్పందంలా ఉంది.
సంజన అధికారికంగా ముంబయ్లో ఓ జాబ్ తీసుకుంది. రాఘవ హైడెరాబాదులో ఉంటున్నా, తరుచూ ముంబయ్లో ప్రాజెక్ట్స్కు వస్తున్నాడు. వారిద్దరూ ఒకరితో ఒకరు మాట్లాడుకుంటూ, ఒక్కసారైనా కలుసుకుని ఈ కొత్త ప్రపంచాన్ని చూసేందుకు ప్రయత్నిస్తున్నారు.

ఒకనాడు రాఘవ ముంబయ్కు వచ్చాడు. అక్కడే ముంబయ్ మరిణిలోని ఒక ఫేవరేట్ కేఫ్లో కలిసి చర్చించుకున్నారు.
రాఘవ: “ఇంకా మూడునెలల ప్రొబేషన్ పూర్తయాక పెళ్లి ఫిక్స్ చేసేద్దామా? లేక నువ్వు ఇంకాస్త టైమ్ అనుకుంటున్నావా?”
సంజన ఇంకో మలుపు తీసుకొని, “దీనికి ముందుగా ఒకటే. నేను నా కెరీర్లో ఒక స్థిరతను ఏర్పరచుకోవాలి. మూడునెలల ప్రొబేషన్ ఇంకా మూడు నెలలు పొడిగిస్తామనుకుంటున్నారట. అంటే మొత్తం ఆరు నెలలు… అనగా కొంచెం టైమ్ పడుతుంది.” అని చెప్పింది.
రాఘవ చిరునవ్వు తీస్తూ, “ఏ సమస్య లేదు. నాకు కూడా ప్రాజెక్ట్ స్పిన్నింగ్లో ప్రమేయం ఉంది. తల్లిదండ్రులతో సహా మేం కూడా ఓపికగా వేచిచూస్తాం. మనిద్దరం ఒకరు ఒకరిని అర్థం చేసుకుంటూ, అనుభవాన్ని పంచుకుంటూ ముందుకు వెళ్దాం.” అని చెబుతూ తన చేయిని చరిచి సంజన చెయ్యి పట్టుకున్నాడు. అప్పుడు సంజన గుండెలో ప్రేమ అనేదే ఒక ప్రశాంత స్పర్శలా అనిపించింది.

ఆరు నెలల తరువాత
సంజన ముంబయ్లో జాబ్లో పాతుకుపోయింది. ఫుల్టైమ్ ఉద్యోగిగా మారింది. రాఘవ పదేపదే ముంబయ్కు వచ్చే సరికి ఇద్దరూ మరింత దగ్గరయ్యారు. ఇప్పుడు తల్లిదండ్రులు కూడా ఈ పెళ్లికి రాజీ పడిపోయారు. ఆనందంగా రెండు కుటుంబాలు చర్చించుకొని, తగినంత సమయానికే పెళ్లిని నిశ్చయించారు. పెళ్లంటే సరదా, సంబురాల మేళవింపు.
ఆమె తల్లిదండ్రులు మొదట్లో కొంత అనుమానంగా అనిపించినా, చివరకు కూతురు తన కలల్ని నిలబెట్టుకుందనే హర్షంతో తలూపారు. రాఘవ తల్లిదండ్రులు కూడా కొత్త తరం ఆలోచనలకు మద్దతు ఇచ్చారు. ఈ విధంగా సంజన, రాఘవలు వృత్తిపరంగా బలపడుతూ, ప్రేమ పేరును మధురంగా స్వీకరించారు.
ప్రేమ అనేది ఒక్కసారి మన మదిని తట్టుకు వచ్చినపుడు, మన జీవితం మొత్తం మార్పుకు గురవుతుంది. ముందుగానే పెద్దలు చెప్పినట్టు వింటూ, కాని మనసులో ఉన్న కలలను వదిలిపెట్టకుండా, ఓ సమతుల్యం కనుక్కోవడమే నిజ ప్రేమకు సంకేతం. సంజన, రాఘవల ప్రయాణం అందుకు ప్రతీక. శ్రద్ధగా కలలను కొనసాగిస్తూనే పెళ్లి అనే కొత్త ప్రయాణంలో అడుగుపెట్టడం ఒక మధురమైన అనుభూతి.